En of het moeilijk was om Louis-Henri naar het internaat te laten gaan...
Het was vreselijk moeilijk. De beslissing is gevallen toen Hein, onze dochter en ik aan onze limiet zaten. We konden niet anders, want op elke minuut van de dag moest er iemand bezig zijn met Louis-Henri. Doen we dat niet, dan zal hij wel iets uithalen om de aandacht te trekken. Het was helaas niet vol te houden. Toen we de beslissing namen vond ik dat ik als moeder faalde. Ik heb tranen met tuiten zitten huilen. Maar nu weten we dat we blij moeten zijn omdat hij op het internaat vooruitgang boekt in zijn ontwikkeling, méér dan thuis.
Hein is door de voortdurende strijd met zichzelf en de diagnose gecrasht in 2020. Een slag van de molen. Hij kon niets meer, zelfs geen sms meer versturen. En zo is hij later in een burn-out gesukkeld, waardoor hij 10 maanden out is geweest.
Toen Hein uit het dal klauterde, tuimelde ik erin. Ook een burn-out: een jaar lang buiten strijd. Ik wilde er niet aan toegeven, wilde niet flauw doen en zo snel mogelijk weer gaan werken. Maar mijn hoofd was leeg.
Reactie plaatsen
Reacties