Gezien Louis-Henri moeilijk zijn eigen vrije tijd kan invullen is het gemakkelijker om af en toe een activiteit met hem te gaan doen. Dat kan gaan van een wandeling maken, naar de winkel gaan om inkopen te doen, een kappersbezoek, 1 kledingwinkel maar dan met veel moeite en een Fanta achteraf… ´t Is moeilijk om te wikken en wegen in de activiteiten die we wel met hem doen en welke niet.
Ondanks Louis-Henri meestal flink is op verplaatsing, kan hij moeilijk de prikkels rondom hem aan. Flink zijn en meedoen zoals iedereen kost hem enorm veel moeite. In een enkele keer lukt het hem niet, ligt hij op de grond te schreeuwen en zie je de mensen denken dat wij ons kind niet kunnen opvoeden. Maar geloof me, daar ligt het absoluut niet aan. Was het dat maar... was het maar zo simpel geweest! Een - 'kan ik je ergens mee helpen' - zou op die momenten zeer welkom zijn i.p.v. de starende, misnoegende blikken bovenop de meltdown van onze zoon.
Niets is wat het lijkt! Op momenten dat we een toffe uitstap achter de rug hebben gehad en we voldaan thuis aankomen, barst de bom en komen alle opgekropte emoties en overprikkelingen thuis pas los. Het is moeilijk om hem te kalmeren en terug te reguleren. Gelukkig werkt een warm bad wel goed bij Louis-Henri…
Niet weg gaan daarentegen zorgt ook voor moeilijke momenten. Onszelf aankleden in de ochtend in een heuse sport. Louis-Henri heeft echt voortdurend nabijheid nodig omdat hij anders zaken gaat vernielen in huis, soms ook mensen pijn gaat doen of tegenwoordig het op een lopen zet buiten op de straat. En dan spelen alle taferelen die we binnenhuis met hem voeren, plots buiten af. Helemaal geen pretje. Voor niemand!
En daarom is onze rozengeur en maneschijn niet altijd wat het lijkt te zijn.Het ziet er van de buitenkant uit alsof alles vlotjes loopt, maar met een inkijk binnen ons gezin merk je al snel dat ook onze emmertjes af en toe overlopen.
We doen ons best om het beste van onszelf te geven als gezin al loopt het vaak niet van een leiden dakje.
Reactie plaatsen
Reacties