Lang heb ik gedacht de wonderbaarlijke toverstaf in mijn bezit te hebben.
Ik dacht dat Louis-Henri de dokters en de wetenschap een poepje zou laten ruiken. Je kent het wel en je hebt vast al van mirakels gehoord.
Ik herinner me nog goed tot op welk moment ik het toverstafje in mijn bezit had. Dat was toen we opnieuw een IQ-test lieten afnemen toen hij 6 jaar oud was. Louis-Henri maakte destijds de overstap van het medisch centrum, de Appelboom in Genk, naar het buitengewoon onderwijs in Bilzen.Het resultaat van zijn IQ-test was dermate laag en gezakt ten opzichte van de vorige keer dat ik plots besefte dat het stilaan tijd werd voor aanvaarding. Niet gemakkelijk… dat aanvaarden en loslaten. We hebben het er dagelijks nog moeilijk mee.
En toch zijn we blij! Want ondanks de voorspelling dat hij nooit zou kunnen praten, kan Louis-Henri zijn behoeften en wensen wel duidelijk maken. Hij kan spreken en doet echt moeite om zich verstaanbaar te maken.
Wie weet heeft mijn toverstafje toch ergens wel z’n werk gedaan…
Reactie plaatsen
Reacties