Hij is anders

Op de 2e dag heeft hij reeds de routine eigen gemaakt om spek met ei te eten. Als hij veel te vroeg en als eerste het restaurant bereikt, merkt hij op dat zijn spek met ei nog niet klaar staat waardoor we een crisis proberen in te perken. Zijn brein is echter niet in staat om te overleven als hetgeen er op komt in zijn hoofd niet meteen te krijgen of te doen is en toch moet hij dit leren. Leermomenten waar wij reeds 11 jaar aan werken.

Enkele straatjes verder logeert ook een vriendje van hem in een hotel. Beide kinderen vinden het super om samen te spelen en dat geeft dan ook een rust- en geluksmoment voor ons als ouders van beide kids om even te praten of om te kijken hoe fijn ze samen spelen. Het zijn deugnieten, maar alleen spelen ze niet, gaan ze moeilijk het water in, maken ze moeilijker contact met de andere kindjes...

Als Louis-Henri in zijn nopjes is, spreekt hij heel erg luid. Hij heeft een marktstem. Hoe kan dat ook anders? Hij komt uit een marktfamilie (spreken met een luide stem of geluidjes maken is iets typisch bij autisme).Samen met zijn vriendje maken ze plezier met het zwembadspeelgoed. Al merk ik dat hij het speelgoed toch op een iet wat verkeerde manier gebruikt, ik adem even diep in en uit, en kijk vreugdevol toe naar beide spelende kinderen. Ik zie niet vaak dat Louis-Henri zich alleen of met een vriendje kan bezighouden. Hij heeft echter de voortdurende nabijheid van mij of een volwassenen nodig om even tot spel te kunnen komen. Vanop een afstand naar deze momentjes kunnen kijken, geeft op dat moment een geluksgevoel en even waan ik mij een normale ouder met een kindje dat er wel bij mag horen.

Totdat we plots beseffen dat andere ouders zich wel storen aan zijn luide stem of manier van spelen. ‘Piano, piano…’ klinkt het aan de andere kant van het zwembad. Wanneer dan ook later de badmeester de klacht van de ouder ontvangen heeft en het nodig vindt om ons uit ons geluksmomentje te halen, is het tijd om te vertrekken. Het zwembad is opnieuw voor de normale kindjes!

Later proberen we het uiteraard opnieuw. Louis-Henri is zich van geen kwaad bewust dat er mensen zijn die zich aan zijn manier van spelen gestoord hebben in de voorbijgaande dagen. Hij springt met volle overgave in het water, op zijn manier. Hij vindt het heerlijk om plat op zijn buik of rug te springen terwijl andere kindjes ‘normaal’ in het zwembad springen. Ik kijk toe vanop een afstand, zie hem lachen en plezier maken. Heerlijk, toch!

Helaas vindt niet iedereen dat even heerlijk! De tuinman probeert klaarblijkelijk zijn aandacht te trekken. Wanneer dat niet lukt, sproeit hij Louis-Henri met zijn tuinslang nat. Het gesprek vindt plaats achter een haagje waardoor ik hem niet kan zien. Louis-Henri lijkt Italiaans niet te begrijpen en daarom vinden een oma en opa het nodig om hem met hand en tand uit te leggen dat hij niet mag springen in het zwembad, althans niet op zijn manier…

Wij weten echt dat hij anders is, dat hij anders speelt, anders reageert en we doen ons best om hem te laten functioneren in onze ‘normale’ maatschappij. We hebben heel veel battles te voeren. Af en toe willen we ook even genieten van de rust. Al lijkt het niet op een rustmoment, dit zijn de momentjes waar wij het mee moeten doen. Waar wij van proberen te genieten. Het leven zou ietsjes gemakkelijker kunnen zijn als we allen een beetje verdraagzamer kunnen zijn naar elkaar toe.

Dit gezegd zijnde met een dikke knipoog naar Italië, want het lijkt alsof er daar nog meer werk aan de winkel nodig is op vlak van inclusie.